De onaanraakbare - Kay Marshall Strom

In een uitzichtloze wereld is er maar Eén die hoop kan geven.

"Anup streek met zijn ruwe hand over zijn stoppelige gezicht en slaakte een diepe zucht. 'Begrijp je het nou nog steeds niet? Van nu af aan kun je niets meer beslissen. Je vrouw kan niets zelf beslissen. Je bent nu het eigendom van de landeigenaar, net als zijn ossen en zijn buffels. Jullie leven ligt in zijn handen."

Virat, zijn vrouw Latha en hun 5-jarig zoontje Ashish zijn onaanraakbaren. Paria's, Dalits, mensen lager dan de dieren volgens het Indiase kastensysteem en het hindoeïsme. Niets van de andere kasten mogen ze aanraken, verontreinigen, zelfs hun schaduw kan anderen onrein maken! Dan gebeurt het afschuwelijke, Ashish drinkt uit een bron bestemd voor de hogere kasten en wordt ernstig in elkaar geslagen. Virat heeft geen geld voor een dokter of voor medicijnen. Hij leent geld van een rijke landeigenaar, niet wetend dat hij en zijn gezin in ruil voor de lening slaven worden van deze man. Wat is het leven nu nog waard? Hoe kunnen ze ooit verandering brengen in deze afschuwelijke situatie?

Een boek dat schokt. De onrechtvaardigheid is overweldigend. Het gaat over een cultuur en godsdienst waar ik niet zoveel van weet. Maar na een paar hoofdstukken komt er een gedachte boven drijven. "Weer zo'n afschuwelijke godsdienst." Een afschuwelijke godsdienst, mensonwaardig, alleen fijn voor de bevoorrechte kleine groep van de hoogste kaste, een godsdienst die draait om macht, controle en geld. Een godsdienst die mensen als onaanraakbaar bestempelt, ze zijn niets, helemaal niets waard, en het erge... doordat ze ook in deze godsdienst geloven zien ze het als onvermijdelijk. Dit is immers hun 'karma'. Als ze in dit leven goed hun best doen dan komen ze misschien als hoger dan onaanraakbaar terug in een volgend leven. Wat intriest, want dit leven is alles wat ze hebben! 

Het boek geeft een goed beeld van het hindoeïsme en de Indiase cultuur. Maar ook van de zendingsposten die er zijn en hoe zij te werk gaan. Er zijn mogelijkheden om te vertellen over de liefde van de Here Jezus. Juist dit 'raakt' de onaanraakbaren. Ze zijn het immers niet waard om lief te hebben, schoon gewast te worden door Jezus' bloed en in de hemel te komen. Verpleegster Abigail Davidson vertolkt de rol van het geloof in de Here Jezus. Zij heeft een enorm verlangen om de Dalits te helpen, zowel praktisch als geestelijk. Haar baas, dokter Moore, is al cynisch geworden. "Zo gaat het in India,' zei dokter Moore. 'Ik heb u al eerder gewaarschuwd, juffrouw Davindson, dat u niet moet verwachten dat het zal veranderen." Maar kleine gebaren, één liedje en een liefdevol verzorgen, maken al het verschil!

"Ik ben in mijn vorige leven een slechte jongen geweest,' zei Ashish terwijl hij Krishna's houten tol over het erf liet zwieren. 'Ik wou dat het niet zo was.'
    'Wat voor slechts heb je dan gedaan? ' vroeg Krishna.
'Ik weet het niet. Weet jij wat je voor slechts hebt gedaan?'
    'Nee, ' zei Krishna. Hij stuurde de tol terug naar Ashish. 'Maar ik wil het nooit meer doen.'
'Ik ook niet.'
    Krishna greep de tol en hield hem vast. 'Je kent toch dat liedje dat je juffrouw Abigail graag voor je laat zingen? Jesus Loves me?' Ashish knikte. 'Eén stukje gaat zo: Jesus loves me when I'm good, when I do the things I should, Jesus loves me when I'm bad, though it makes Him very sad.' Krishna vertaalde de woorden voor de verbaasde Ashish.
    'Hoe kan Hij van me houden als ik stout ben?'
'Dat weet ik niet, maar het is wel zo,' zei Krishna. 'Dat is heel mooi van Jezus.'"  

Een boek dat makkelijk wegleest, een spannend boek, een boek waar je ingezogen wordt. Maar vooral een boek dat raakt, een boek dat verontwaardiging opwekt, een boek dat bewogenheid geeft en een verlangen om de Dalits, de onaanraakbaren, te helpen.

En een boek dat een overtuiging 'plant' in mijn hart. In een uitzichtloze wereld, waar je niet kan ontsnappen aan de slechtheid van de mens is het enige antwoord, nee, moet het enige antwoord altijd zijn: ga naar de Here Jezus toe, naar God. Hij is de enige die kan helpen.

"Jesus loves me! He who died, heaven's gate to open wide; He will wash away my sin. Let His little child come in.'
    'Is dat een Engels lied?' vroeg Latha haar zoon.
'Het gaat over de God in mijn heilige boek,' zei Ashish.
    'Wat betekenen de woorden?'
'Dat de heilige God die Jezus heet van me houdt en al mijn zonden wegneemt. Als ik doodga, doet Hij de poort van de hemel open en mag ik zo naar binnen.'
    'Nee joh,' zei Virat. 'Dat moet je verkeerd hebben begrepen. Alleen Brahmanen krijgen de kans naar de hemel te gaan.'
'De God Jezus vond die regel niet goed,' zei Ashish, 'dus heeft Hij hem veranderd.'

(...) 'Help ons goden,' bad Virat. Maar hij wist iets beters. Na alles wat er was gebeurd, wist hij iets beters. 'Alstublieft,' bad Virat weer. 'Help me, Jezus God!'."